Romański kościół św. Jana Chrzciciela w Prandocinie został wybudowany w 1 poł. XII w. Mimo upłwu setek lat przetrwał z kilkoma późniejszymi zmianami do dnia dzisiejszego.
Według zapisków kościół został najprawdopodobniej ufundowany przez protoplastę możnego rodu Odrowążów, Prandotę Starego. Kościół św. Jana Chrzciciela zbudowano z jasnych ciosów piaskowca, od których kolorystycznie odcina się ceglane prezbiterium. Powstał jako kościół jednonawowy z bardzo krótkim i węższym od nawy prezbiterium, zakończonym od wschodu apsydą. Druga apsyda zamykała kościół od zachodu a nad nią wznosiła się wieża. W związku ze swoją architektura z ciosów kamiennych i z małymi oknami, dawniej często wykorzystywany był jako budynek obronny. W XV w. Kościół w Prandocinie przebudowano. Rozebrano wówczas apsydę wschodnią a uzyskane z jej rozbiórki kamienne ciosy użyto przy budowie dolnej partii nowego gotyckiego prezbiterium. W Kościele można znaleźć jeszcze późniejsze dobudówki są to dawna i nowa zakrystia oraz zachodnia kruchta. Do naszych czasów zachowała się nawa z apsydą zachodnią i wznoszącą się ponad nią ośmioboczną obniżoną wieżą, nakrytą barokowym hełmem z latarnią. Wewnątrz kościół św. Jana w Prandocinie nakryty jest płaskim stropem. Kościół posiada wnętrze barokowe i późnobarokowe z XVII – XVIII w., składające sie z ołtarzy (ołtarz główny wczesnobarokowy z obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem), stalli z obrazami oraz marmurowej chrzcielnica.
Źródła: