Kościół pw. św. Bartłomieja w Krakowie to zabytkowy modrzewiowy kościół rzymskokatolicki. Jest to najstarszy kościół drewniany w Polsce o trzech nawach w układzie halowym.
Położony jest na przeciwko Bazyliki w Mogile. Pierwsza wzmianka o kościele pojawia się w dokumentach w 1329. Zbudowali go cystersi dla miejscowej ludności, nad którą sprawowali opiekę duszpasterską.
Pierwsza wzmianka o kościele pojawia się w dokumentach w 1329. Zbudowali go cystersi dla miejscowej ludności, nad którą sprawowali opiekę duszpasterską. Parafia zawdzięcza wiele rodowi Odrowążów. Krakowski biskup Iwo Odrowąż był fundatorem klasztoru i sprowadził Cystersów do Mogiły. Biskup Jan Prandota herbu Odrowąż w 1266 oddał klasztorowi w Mogile parafię kościoła św. Bartłomieja. W roku 1466 – być może po pożarze – kościół został wzniesiony na nowo. Około 1740 roku dokonano gruntownej przebudowy i modernizacji kościoła. Istniejący gotycki układ przestrzenno-konstrukcyjny nie został jednak naruszony. Pozostały ostrołukowe arkady profilowane, wsparte na fazowanych, a częściowo profilowanych słupach, które dzielą wnętrze na nawę główną i nawy boczne kościoła. Bryle kościoła nadano modny kształt krzyża łacińskiego. Dobudowano boczne kaplice boczne i uzyskano rzut zbliżony do tzw. transeptu. Dobudowana została piętrowa zakrystia. Usunięto gont z dolnej części, pokrywając ją deskowaniem. W 1839 roku dobudowano dwa przedsionki – boczny i główny.
Kościół pw. św. Bartłomieja w Krakowie to najstarszy drewniany w Polsce o trzech nawach w układzie halowym. Ten układ przestrzenny stanowi wielką rzadkość wśród drewnianych kościołów gotyckich. W południowej nawie bocznej zachowały się ostrołukowe odrzwia gotyckie bogato dekorowane motywami roślinnymi, z herbem Odrowąż, datą wykonania 1466 oraz sygnaturą i podpisem twórcy, którym był Maciej Mączka. Polichromia zdobiąca wnętrze pochodzi z 1766, jest rokokowa, z elementami dekoracji architektonicznej, medalionami z portretami biskupów (np. Iwo Odrowąż, Jan Prandota, Zbigniew Oleśnicki), świętych i uczonych związanych z Mogiłą oraz herbami. Na suficie przedstawiono św. Bernarda klęczącego przed Matką Boską. W prawej kaplicy sufit zdobi polichromia obrazująca wstąpienie do nieba św. Bartłomieja. Towarzyszący mu aniołowie mają w rękach zakrwawione noże, co symbolizuje uwolnienie go „do nieba” przez oprawców którzy obdarli go ze skóry. Ołtarz główny z obrazem św. Bartłomieja, namalowanym przez ks. Józefa Kaczmarczyka w latach 20. XX wieku. W kaplicy południowej znajduje się barokowy ołtarz Matki Bożej oraz rokokowy ołtarz Matki Bożej Różańcowej, z obrazem św. Anny Samotrzeciej, zaś w kaplicy północnej również barokowy ołtarz z obrazem Matki Bożej Bolesnej (kopia z 70. lat XX w.) oraz rokokowy ołtarz św. Izydora – rolnika. Kościół otoczony jest drewnianym ogrodzeniem z trójbramną dzwonnicą z 1752 r.