Dwór w Łuczanowicach to jeden z mało znanych, a ciekawych obiektów wschodniego Krakowa. Związany z rodem Żeleńskich i kalwinami obiekt dziś raczej straszy niż zachęca do zwiedzania to miejsce jest warto zobaczenia ze względu na malownicze otoczenie, a w szczególności pozostałości parku w stylu angielskim.
Historia
Dwór w Łuczanowicach został wybudowany przez Marcjana Żeleńskiego w 1787 roku. Żeleński postawił przy nim cmentarz gdzie pochował szczątki swoich przodków. Cmetarz ten istnieje z resztą do dziś. Ród Żeleńskich władał wsią od XVI wieku, a ponieważ Żeleńscy zmienili wyznanie najpierw na arianizm, a później na kalwinizm w dworze odbywały się liczne spotkania religijne.
Barokowo-klasycystyczny obiekt powstał na planie prostokąta. Był to budynek parterowy, modrzewiowy i otynkowany. Dach pokryty był gontem. Niestety późniejszy pożar zniszczył dzieło Żeleńskiego. W 1953 ze względu na bardzo zły stan techniczny postanowiono rozebrać budynek. Obecny dwór został zaprojektowany w 1902 przez Tadeusza Stryjeńskiego dla hr. Władysława Mycielskiego. Był on połączony ze starym dworem jednym skrzydłem.
W 1945 roku ród Mycielskich został wyrzucony z Łuczanowic.
Architektura
Budynek dworu jest modernistyczny, piętrowy, zbudowany z cegły i z piaskowca. Ściany zewnętrznymi zdobionymi zendrówką, czyli wypalaną cegłą ceramiczną. Nad głównym wejściem zachował się herb rodziny Mycielskich. Cały zespół pałacowy pierwotnie otoczony był parkiem w stylu angielskim. Znajdowały się w nim dwa stawy i rosły rzadkie gatunki drzew. Park zachował się we fragmentach.
Dwór dzisiaj
Dziś w dworku mieści się kaplica, świetlica i mieszkania prywatne. Wewnątrz zachowały się stare piece kaflowe, posadzki i kafelki, a także drewniane schody. Stan obiektu jest zły.