Kościół w Dębnie jest jednym z najbardziej znanych i najcenniejszych kościołów drewnianych w Małopolsce. Legenda powiada, że wznieśli go zbójcy po tym, jak na drzewie ukazał się im Archanioł Michał. Główny zrąb kościoła (nawa, prezbiterium) powstał w 2. poł. XV w., w 1601 r. została dobudowana wieża.
Świątynia wzniesiona jest z drewna iglastego. Składa się z nawy, prezbiterium z przylegającą doń zakrystią oraz wieży. Nawę i prezbiterium nakrywa wspólny dach. Pochyła wieża zwieńczona jest izbicą nakrytą ostrosłupowym hełmem. Wszystkie dachy, wieża, ściany oraz daszki sobót pobite są gontem. Izbica wieży oszalowana jest deskami. W świątyni zachowały się 3 gotyckie portale, dwa o łuku ostrym, a jeden o wykroju trójlistnym.
Wnętrze świątyni jest prawdziwym muzeum polichromii pokrywającej stropy, ściany prezbiterium i częściowo nawy, parapet chóru muzycznego, ambonę, ławy w prezbiterium, belkę tęczy. Wykonana została ona na przełomie XV/XVI w. za pomocą szablonów zwanych patronami. Do głównych jej elementów należą motywy roślinne, geometryczne, figuralne. Pojawiają się także sceny polowań oraz piękny orzeł jagielloński.
Do najcenniejszych elementów wyposażenia należą: rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego na belce tęczy z końca XIV w. oraz gotycki ołtarz główny. W jego polu środkowym znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, po jej bokach św. Michał Archanioł oraz św. Katarzyna. Na awersach skrzydeł widnieją postaci św. św. Jana Chrzciciela, Jana Ewangelisty, Mikołaja oraz Stanisława Biskupa. Na rewersach przedstawiono sceny Męki Pańskiej.
Ołtarze boczne są barokowe, znajdują się w nich posągi Matki Boskiej oraz świętych dziewic: Katarzyny, Barbary, Cecylii i Doroty pochodzące z 1. ćw. XV w.
W 2003 r. kościółek w Dębnie został wpisany na Listę Dziedzictwa Naturalnego i Kulturowego UNESCO.